Here Are The Top 37 Things Dying People Say They Regret. Learn From It Before It’s Too Late.
วันนี้เห็นหลายคน forward link นี้กันใน Facebook แถมเป็นช่วงต้นปีด้วย
เลยอยากเอามาทำดูว่าเรา regret หรือไม่ regret เรื่องอะไรบ้าง
1) Not traveling when you had the chance
ไม่เสียใจกับสิ่งนี้เลย ถ้าจะเสียดายก็คงเสียดายที่ว่าไม่ได้เกิดมาครอบครัวที่มีเงินทองเหลือกินเหลือใช้ขนาดไปไหนต่อไหนแบบไม่ต้องคิดอะไร แต่ความโชคดีก็คือ เกิดมาในครอบครัวที่พ่อแม่เห็นว่าการท่องเที่ยวเป็นการเปิดโลกที่สำคัญ สมัยเด็กๆ ช่วยประถม ถือว่าที่บ้านมีความเฟื่องฟูทางการเงินพอควร ก็เลยได้ไปเที่ยวต่างประเทศทุกปี สถานที่ที่ประทับใจว่าเออ พ่อแม่เราเจ๋งนะที่พาไปก็มี USA, South Africa
พอโตมาหน่อยจำได้ว่าเลิกกับแฟนเก่าตอนจบมปลายพอดี ก็เลยไปซัมเมอร์ที่ไต้หวันพักใจ
พอตอนเรียนมหาลัย ก็ไป Work and Travel ที่อเมริกาสองครั้ง ครั้งแรกทำที่ Yellow Stone National Park ก็ได้ไปเที่ยวแถบ US West Coast อย่างพวก LA, Las Vegas, San Franciso พออีกปีไปทำที่ Cedar Point Amusement Park Ohio ก็ได้ไปหลายที่ฝั่ง East Coast อย่าง New York, Niagara Falls
ตอนจบทำงานใหม่ๆ เริ่มทำกับ ExxonMobil ก็ได้ไปอยู่ที่ญี่ปุ่นใช้ชีวิตเองเกือบเดือน
พอทำกับที่ปัจจุบัน ก็มีโอกาสได้ไปทำงานที่ลาวหลายครั้ง ไปทำงานที่ USA (ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าได้กลับไปเยี่ยมเยียนที่นั่นอีกครั้ง ทั้งๆที่ตอนนั้นคิดว่าเมืองเล็กๆแบบนี้ต่อให้มาเที่ยวก็คงไม่มีวันกลับมา แล้วอีกไม่เกินสองปีดันได้กลับไปทำงานที่นั่นเลยด้วยซ้ำ!)
ยังไม่รวมเที่ยวประปรายที่ได้ไปเสมอๆ อย่างต่ำปีละครั้งสองครั้ง ทั้งที่ได้รับโอกาสไปแบบไม่ต้องจ่ายตังบ้าง ทั้งที่คว้าโอกาสโดยการเก็บหอมรอมริบจากน้ำพักน้ำแรงบ้าง
แล้วพอช่วงปี 2011-2013 ที่ได้ไปทำงานที่อเมริกา มันถือเป็นการเปิดโลกการท่องเที่ยวของเราอีกโลกเลย คือไปที่ใหม่ๆ เยอะจริงๆ แทบจะเรียกได้ว่าไปเมืองใหม่ๆ ทุกสองอาทิตย์ บินอาทิตย์เว้นอาทิตย์ ไปเที่ยวที่ใหญ่ๆ สำคัญๆ ทุกเทศกาล ^_^
เพราะฉะนั้น ถ้าเป็นเรื่องนี้แล้ว เราพูดได้เลยว่าเราได้ทำสุดความสามารถตามโอกาส เวลา และกำลังทรัพย์ที่มีแล้วจริงๆ ไม่มีอะไรที่เสียใจ ณ จุดนี้
2. Not learning another language
นี่ก็เป็นอีกสิ่งที่ไม่เสียใจ แต่อาจจะต้องขอบคุณพ่อแม่ของเรามากกว่า ที่บังคับให้เรียนภาษาญี่ปุ่นตั้งแต่เข้ามัธยม เรียนแบบจริงจังกับครูคนญี่ปุ่นตัวต่อตัวด้วย ถึงแม้ตอนนั้นจะเรียนไก่กาไม่ได้คิดว่าจะใช้อะไร แต่มันกลับเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ที่ตอนจบทำงานเป็นตัวสร้างโอกาสให้เราได้ไปทำงานที่ญี่ปุ่น
ได้เรียนภาษาจีนพร้อมๆกับการเรียนภาษาญี่ปุ่นเรียนอยู่เกือบห้าปี ก็เรียกได้ว่ามีพื้นฐานที่ค่อนข้างแข๊งแรง ถึงมาตอนนี้ภาษาทั้งสองจะไม่ค่อยเหลือในความทรงจำแล้ว แต่ก็เรียกได้ว่าเวลาไปไหนต่อไหนก็ไม่ค่อยมีปัญหาในการ catch up อะไรเท่าไหร่เลย อย่างการเที่ยวญี่ปุ่นคนเดียว สั่งอาหาร สนทนาทั่วไปก็ยังพอทำได้อยู่
ที่ดีใจก็คือการได้ไป Work and Travel และการเรียน BBA ที่ทำให้ภาษาอังกฤษเราดีขึ้นมาก และมันเป็นตัวช่วยเสริมให้มีโอกาสได้ไปทำงานที่อเมริกา เพราะถ้าภาษาไม่โอเคในระดับหนึ่งแล้วการไปทำงานที่อเมริกาแบบจริงจังเป็นเรื่องยากจริงๆ (ตอนเราไปก็ใช่ว่าง่ายนะ ขมขื่น ขื่นขมเรื่องภาษามิใช่น้อย)
ที่ Regret ก็คงไม่ แต่จริงๆ แล้วมีแพลนอยากลองเรียนภาษาที่ไม่เคยเรียนมากกว่า ที่คิดไว้ตั้งนานแล้วก็คือเรียน ภาษาฝรั่งเศส หรือ ภาษาอิตาลี (เกี่ยวกับอาหาร) คิดว่าน่าสนุกดี เพราะไม่เคยเรียนภาษาแถบนี้เลย
3.Staying in a bad relationship
ไม่เคยอยู่ใน bad relationship นานขนาดนั้น รู้สึกว่าชีวิตเราค่อนข้างชัดเจน และเลือกเอง
การจะเริ่มคบกับใคร ส่วนใหญ่ก็ต้องอาศัยเวลาพูดคุยรู้จักกันพอควร
การจะเลิกคบกับใคร ก็คิดไตร่ตรองมากๆ เพราะฉะนั้น ในความทรงจำเราเราก้ไม่ค่อยเสียน้ำตา หรือเสียเวลาไร้สาระอะไรกับเรื่องความรักเท่าไหร่
เคยมี moment ที่บอกเลิกแล้วคบกัน แต่นั่นก็เป็นช่วง puppy love
เคยมี moment ที่ไม่แน่ใจว่าจะคบกับดีมั้ย ตัดสินใจถูกรึเปล่า แต่ก็ผ่านไปได้แบบไม่ซับซ้อนอะไร
เคยมี moment ที่เป็น long distance relationship แต่ก็ขอบคุณทั้งความรักของเขา และเรา ที่ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์มันอ่อนแอ กระปอดกระแปด
ถ้าจะคิดเสียใจ คงเสียใจมากกว่า ที่ตอนเด็กๆ Drama มากเกินไป (ทั้งๆที่ก็ drama น้อยแล้วนะ) เพราะพอมองกลับไป คนที่เคยคบกันได้ก็อาจจะยังคบกันมาได้จนถึงทุกวันนี้ เพราะเหุตผลที่เลิกก็ยังงงๆ จนตอนนี้คิดว่าคงเป็นโชคชะตา และเป็นสิ่งที่ทั้งเราและเค้าเลือกแล้วแหละ ว่าไม่ได้ลงเอยกัน
4. Forgoing sunscreen อันนี้จบนะ ไม่คิดเสียใจ เพราะไม่ใช่ฝรั่งอยากผิวแทน 555
5. Missing the chance to see your favorite musicians อันนี้ก็ไม่เคยเสียใจ เพราะจนทุกวันนี้ก็ไม่เคยชอบดาราน้กร้องคนไหนเป็นตัวเป็นตนมากพอที่จะเสียเงินเลย! สรุปคือยังไม่เคยไปดูคอนเสิร์ตแบบตั้งใจเสียเงินเลยซักครั้ง เอวัง!
6. Being afraid to do things
เรื่องนี้นึกไม่ค่อยออก เพราะจริงๆ แล้วเราออกจะเป็นคนกล้าบ้าบิ่น ลุยๆมากกว่า แต่ถ้าเป็นสิ่งที่เคยคิดว่าอยากลองทำแล้วไม่ได้ทำ ก็คงเป็นพวกแบบไปค่ายอาสา volunteer แบบไปคนเดียว ตามเนปาล เอธิโอเปียอะไรงี้ ไม่ก็พวกไปเก็บผลไม้ช่วง summer ที่ฝรั่ง หรือคนญี่ปุ่นเค้าหาแรงงาน
เคยคิดว่าถ้ามีงานที่ไม่ดี และโสด ก็อยากไปลองเป็นเด็กเสิร์ฟใช้ชีวิตที่อเมริกาดู ไม่ก็อยากไปทำงานที่สิงคโปร์ไรงี้ แต่พวกนี้ก็ได้แต่คิดอะ มีหลายคอนดิชั่นที่ทำให้ไม่ลงตัว ก็เลยไม่ได้ทำ
เรื่องที่กลัวสุดๆ ก็คงเป็นเรื่องการเรียนดำน้ำมั้ง เพื่อนๆรอบตัวไปดำน้ำกันหลายคนก็้คิดว่าอยากไปสอบ cer open water diving บ้าง แต่สุดท้ายก็ยังแอบกลัวอันตรายโลกใต้ทะเล กลัวหอยเม่น กลัวเป็นอัลไซเมอร์ กลัวขาดออกซิเจน สุดท้ายก็เลยไม่ได้เริ่มซักที
7. Failing to make physical fitness a priority
ถึงจะไม่เคยผอมแบบนางแบบ แต่ก็คิดว่าเราเองเป็นหนึ่งในคนที่ดูแลสุขภาพ ถึงบางทีจะแบบขึ้นๆลงๆ ก็ตามที ช่วงที่คิดว่าดูแลตัวเองดีมากคือตอนไปทำงานที่อเมริกาที่ไปฟิตเนสแทบทุกวัน ทำกับข้าวไปกินเอง ด้วยการคุมคุณภาพอาหาร แคลอรี่ทุกอย่างได้อย่างดีเยี่ยม ถึงจะต้องหลุดกิน junk food อาทิตย์ละครั้ง กินเค้กบ้าง กินเบียร์บ้าง แต่การมีสุขภาพแข็งแรง มีหุ่นที่ดีๆ เฟิรืมๆ ก็ยังเป็น หนึ่งใน resolution ของเราเสมอ (ปีนี้ก็ด้วย)
8. Letting yourself be defined by gender role
หัวข้อนี้ดูเป็นอองซานซูจีปกป้องสิทธิมนุษยชนมาก จะบอกว่าการเกิดเป็นคนไทย และเกิดในบ้านที่มีลูกสาวสามคนเนี่ย การเป็นผู้หญิงก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียวหรอกนะ แต่ก็เคยมีบ้างที่คิดว่าถ้าเป็นผู้ชายคงทำอะไรได้สะดวกกว่านี้ อย่างเช่นไปไหนต่อไหนคนเดียว ไปลุยๆ แบคแพคคนเดียว ไปเมาแอ๋ในผับ เที่ยวกลางคืนไรงี้
9. Not quitting a terrible job
หัวข้อนี้เราค่อนข้างภูมิใจว่าในอดีตเราไม่ได้ปล่อยให้มันทำร้ายเรา จำได้ว่าตอนครึ่งปีหลังหลังจากที่กลับมาญี่ปุ่น งานที่ได้รับมอบหมายน่าเบื่อมากกกก ดูแล้วคงทนอยู่กับมันไม่ได้ก็เลยตัดสินใจลาออกแล้วก็ได้งานใหม่เป็นงานออดิทแบบที่เคยตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก
แล้วก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องการลาออกอีกเลยจนเข้าปีที่ห้าของการทำงาน เป็นช่วงที่คิดว่าจะไป mobility ดีหรือไม่ดี โอกาสเติบโตก็ไม่ค่อยมี งานที่ทำก็ไม่ค่อยได้ไปไหนต่อไหน ก็เลยไปสัมภาษณ์งานใหม่สองที่ ได้การตอบรับที่นึงเป็นบริษัทคู่แข่งตึกตรงข้าม แล้วก็ไปอีกที่นึงเป็นแนวไฟแนนซ์ซึ่งถูกปฎิเสธ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจอยู่ต่อ แล้วก็ได้ไปทำงานที่อเมริกาในที่สุด
ถ้าจะเสียใจ ก็กำลังคิดว่า เป็นตอนนี้มั้ยนะ? กำลังคิดว่า ในอนาคตหลังลาออกจากที่ปัจจุบัน เราจะมองกลับมารึเปล่าว่า "รู้งี้" ออกมาตั้งนานแล้ว อะไรประมาณนี้อะ ^^"
10. Not trying harder in school
แต่ข้อนี้เป็นข้อแรกที่รู้สึกเสียใจแฮะ คือไม่ใช่ว่าเราเรียนไม่เก่งหรืออะไร เพราะที่ผ่านๆ มาก็เป็นเด็กเรียนค่อนข้างดี ได้อยู่รร.มปลายที่ดังสุดในประเทศ ได้เรียนมหาวิทยาลัยกับโปรแกรมชั้นดี แต่กำลังคิดว่าถ้าตั้งใจเรียนกว่านี้ ถ้าขยันกว่านี้ ถ้าฉลาดกว่านี้ เราจะได้ไปไกลถึงแบบเป็นนักเรียนทุนคิง ทุนมง ทุน full bright อะไรก็ว่าไปมั้ยนะ? จริงๆ ลึกมากๆ ก็เคยแอบอยากเป็นหมอนะ แต่โดยนิสัยนี่ขี้เกียจอ่านหนังสือตั้งแต่เล็กจนเรียนปโท ก็แทบไม่ค่อยอ่านหนังสือเลย
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ก็ไม่แน่ใจอยู่ดีว่าจะทำได้มั้ย เพราะนิสัยเรามันไม่เหมาะกับวิชาการเลยจริงๆ -_-"
11. Not realizing how beautiful you are
อันนี้เฉยๆ ไม่เคยคิดว่าตัวเองสวย เพราะคิดว่ามองตัวเองตามความเป็นจริง แต่ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองหน้าแต่แย่ เหียกสุดๆ เพราะฉะนั้นก็เลยใช้ชีวิตไปตามธรรมดา
แต่เคยคิดเล็กน้อยว่า ถ้ายอมลงทุนกับเรื่องความงามมากกว่านี้ เช่นลงทุนเรื่องเสื้อผ้า หน้าผม กระเป๋า หรืออะไรต่อมิอะไรด้วย budget ที่คนระดับเงินเดือนเดียวกับเรา หรือเพื่อนๆ เราทั่วไปใช้กันก็อาจจะออกมาเก๋ๆ กว่านี้ก็ได้ แต่ spending ของเราด้านนี้แบบจำกัดมาก ไม่อยากลงทุนกับอะไรแบบนี้เท่าไหร่อะนะ
12. Being afraid to say I love you
คงจะรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้มี culture บอกรักในครอบครัวมากกว่า เพราะฉะนั้น เรื่องคำหวานๆ หรือคำบอกรักกับพ่อแม่ไม่มีเท่าไหร่ แต่สิ่งนี้ได้ชดเชยกับคนข้างกายแล้วนะ แล้วก็คิดว่าจะทำให้มันเป็นเรื่องๆง่าย เมื่อเรามีครอบครัวของเราเองด้วย
13. Not listening to your parents' advice
อันนี้เราแอบกึ่งฟังกึ่งเถียง เพราะจะ question + challenge ตลอดว่าทำไม เพราะอะไร จำเป็นไหม อันไหนที่เค้าบอกให้ทำแล้วไม่ฝืนก็ทำๆไป แต่อันไหนที่เราคิดแล้วว่าเราอยากทำก็จะทำ ซึ่งครอบครัวเราก็ค่อนข้างให้อิสระด้านนี้ พ่อแม่ไม่เคยตีกรอบบังคับการใช้ชีวิตอะไร เลยเรียกได้ว่าค่อนข้างสบายๆกับเรื่องนี้
14. Spending your youth by being self absorbed
อืมม อันนี้ก็อาจจะนะ เพราะเป็นคนใช้เวลากับตัวเอง ไม่ค่อยได้ไปไหน หรือสนใจใครเท่าไหร่
จะเก็บไปคิดนะ....
15. Caring too much about what people think
ข้อนี้ก็แทบจะเรียกได้ว่าไม่เสียใจเลย เพราะเป็นคนมั่นใจไม่แคร์สื่อด้วยซ้ำ
ถ้าจะเสียใจน่าจะเป็นตรงข้ามกันมากกว่า แต่ก็ไม่ค่อยสำนึกเท่าไหร่ ^^"
พอแค่สิบห้าข้อก่อน ที่เหลือนี่แนวนางฟ้ามากเลย ถ้ามีเวลา และมีอารมณ์จะมาต่อดู แต่คิดว่าสิบข้อแรกเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับคนส่วนใหญ่แล้วแหละ
ถ้าใครผ่านมาอ่านก็ลองคิดตามดูเนอะ ว่าเราเสียใจ หรือไม่ กับสิ่งที่ผ่านมา :)
