จุดจบ=จุดเริ่มต้น Ending = Beginning

และแล้ว ก็เดินทางมาถึงคืนสุดท้าย

อาทิตย์ที่ผ่านมาเต็มอิ่มกับการเดินสายกินเลี้ยง เลี้ยงส่ง นัดเจอเพื่อนเก่าๆ เป็นอาทิตย์ที่มีความสุขมากๆ
และอืดอ้วนมากๆเช่นกัน

มาถึงตอนนี้แล้ว...ความรู้สึกก็บอกไม่ถูกนะ มันปนๆกันไป ถ้าใครที่เคยจะไปเรียนต่อ หรือไปไหนไกลๆบ้าน อาจจะพอเข้าใจได้ไม่ยาก เดี๋ยวมันคงชินไปเองล่ะนะ

มีความสุข  (^____^) ...ที่จะได้ไปในที่ๆใฝ่ฝันและอยากไป จนสุดท้ายสำเร็จ ได้ไปซักที เย้ๆๆๆ

ตื่นเต้น  (>___<) toki doki ... ที่จะได้ไปใช้ชีวิตทำงานในต่างแดนแบบคนทั่วไป มีบ้าน มีรถ อยู่ด้วยลำแข้ง (ใหญ่ๆ) ของตัวเอง

คิดถึง (เล็กๆ) (U__U)'... เวลาเห็นครอบครัว พ่อ แม่ น้อง และแฟน ที่กว่าจะได้เจอกันอีกก็คงอีกซักพักใหญ่ๆ

เศร้าใจ (T___T) ... กับข้าวของที่รักมากมายแต่เอาไปไม่ได้ เพราะน้ำหนักกระเป๋าแทบล้นแล้ว ฮืออออ ใจจริงอยากแบกลำไย กับเงาะกระป๋องมาลีไปกินด้วยนินาาาาา

ยากจน ($___$) แบบว่า ต้องแบกเงินไปเพื่อซื้อรถ และเริ่มใช้ชีวิต กลัวมีตังไม่พอ เพราะที่เหลืออยู่ในกองทุนรวมหมดแล้ว และการไปครั้งนี้ก็ไม่ได้พึ่งพาเงินของพ่อแม่ แต่ยังดีที่ได้เงินอุปการะจากบริษัท ขอบคุณค่า

ความรู้สึกมันปนเปกันเนอะ แต่โดยรวมความรู้สึกที่เราต้องมี ณ จุดนี้ก็คือ เราต้อง

"สู้" และ "เข้มแข็ง" มาถึงจุดนี้แล้วต้องเดินหน้าก็ใส่เกียร์ D อย่างเดียวววว!

PS ขอบคุณ เพื่อนๆที่ทำงาน เพื่อนที่เตรียม และเพื่อน BBA ที่ได้มาเจอกันก่อนไปนะ
เป็นช่วงเวลาแห่งความทรงจำมากมายยย :-)

ส่วนคืนนี้ก็คงมาราธอนกับการเก็บกวาดข้าวของที่กองไว้ และตรวจเช็คว่าจะลืมอะไรที่ควรเอาไป และควรจะต้องตัดใจเอาอะไรที่จำเป็นน้อยที่สุดออกบ้าง

สามารถติดตามชีวิตในต่างแดนได้นับจากนี้ผ่าน http://www.toffee-in-usa.com/ จ้าาาา

Good bye Thailand!   

Hello! USA!